دعا واعمال مخصوصه شب بيست و سوم رمضان

در هديه الزائر ذکر شده از دو شب قدر سابق افضل است و از احاديث بسيار مستفاد مى‏شود که شب قدر همين است و اين شب جهنى است و در اين شب جميع امور بر وفق حکمت مقدر مى‏گردد و از براى اين شب غير از اعمالى که با دو شب سابق شريک است چند عمل ديگر است:

اول: خواندن سوره عنکبوت و روم که حضرت صادق عليه السلام قسم ياد فرموده که خواننده اين دو سوره در اين شب از اهل بهشت است

دوم: خواندن حم دخان سوم خواندن سوره قدر هزار مرتبه چهارم آنکه تکرار کند در اين شب بلکه در تمام اوقات اين دعا را اللهم کن لوليک را.

پنجم: بخواند: اللّهمّ امْددْ لي في عمري و أوْسعْ لي في رزْقي و أصحّ لي جسْمي و بلّغْني أملي و إنْ کنْت من الْأشْقياء فامْحني من الْأشْقياء و اکْتبْني من السّعداء فإنّک قلْت في کتابک الْمنْزل على نبيّک الْمرْسل صلواتک عليْه و آله يمْحو اللّه ما يشاء و يثْبت و عنْده أمّ الْکتاب

ششم: بخواند: اللّهمّ اجْعلْ فيما تقْضي و فيما تقدّر من الْأمْر الْمحْتوم و فيما تفْرق من الْأمْر الْحکيم في ليْلة الْقدْر من الْقضاء الّذي لا يردّ و لا يبدّل أنْ تکْتبني منْ حجّاج بيْتک الْحرام في عامي هذا الْمبْرور حجّهمْ الْمشْکور سعْيهمْ الْمغْفور ذنوبهمْ الْمکفّر عنْهمْ سيّئاتهمْ و اجْعلْ فيما تقْضي و تقدّر أنْ تطيل عمْري و توسّع لي في رزْقي

هفتم: بخواند اين دعا را که در اقبال است:

يا باطنا في ظهوره و يا ظاهرا في بطونه و يا باطنا ليْس يخْفى و يا ظاهرا ليْس يرى يا موْصوفا لا يبْلغ بکيْنونته موْصوفٌ و لا حدٌّ محْدودٌ و يا غائبا [غائب‏] غيْر مفْقودٍ و يا شاهدا [شاهد] غيْر مشْهودٍ يطْلب فيصاب و لا يخْلو [لمْ يخْل‏] منْه السّماوات و الْأرْض و ما بيْنهما طرْفة [طرْفة] عيْنٍ لا يدْرک بکيْفٍ [بکيْف‏] و لا يؤيّن بأيْنٍ [بأيْن‏] و لا بحيْثٍ [بحيْث‏] أنْت نور النّور و ربّ الْأرْباب أحطْت بجميع الْأمور سبْحان منْ ليْس کمثْله شيْ‏ءٌ و هو السّميع الْبصير سبْحان منْ هو هکذا و لا هکذا غيْره پس دعا مى‏کنى به آنچه بخواهى.

هشتم: آنکه غير از غسل اول شب غسلى نيز در آخر شب کند و بدان که از براى غسل و احياء اين شب و زيارت امام حسين عليه السلام و صد رکعت نماز فضيلت بسيار و تاکيد شده (شيخ در تهذيب روايت کرده از ابو بصير از حضرت صادق عليه السلام که فرمود: در شبى که اميد مى‏رود شب قدر باشد صد رکعت نماز کن بخوان در هر رکعت قل هو الله أحد را ده مرتبه گفت گفتم فدايت شوم اگر قوت نداشته باشم ايستاده بجا آورم فرمود نشسته بجا آور گفتم اگر قوت نداشته باشم نشسته بجا آورم فرمود بجا آور به همان حالى که به قفا خفته‏اى در فراش خود) (و از دعائم الاسلام روايت است که: حضرت رسول صلى الله عليه و آله در دهه آخر ماه رمضان رختخواب خود را جمع مى‏کرد و کمر خود را محکم مى‏بست براى عبادت و در شب بيست و سوم اهل خود را بيدار مى‏کرد و آنها را که خواب ربوده بود آب به صورتشان مى‏پاشيد) و حضرت فاطمه صلوات الله عليها نمى‏گذاشت در اين شب احدى از اهلش بخوابد و علاج مى‏فرمود خواب آنها را به کمى طعام و مهيا مى‏کرد آنها را براى احياء آن شب از روز يعنى امر مى‏فرمود که روز را خواب و استراحت کنند که شب خوابشان نبرد و احيا بدارند و مى‏فرمود که محروم کسى است که از خير امشب محروم بماند (و روايت شده که: حضرت صادق عليه السلام سخت مريض شده بود چون شب بيست و سوم ماه رمضان شد موالى خود را امر فرمود که حرکتش دادند به مسجد بردند و آن شب را در مسجد بود تا به صبح) علامه مجلسى رحمه الله عليه فرموده که هر مقدار قرآن که ممکن باشد در اين شب بخواند و دعاهاى صحيفه کامله را بخواند خصوصا دعاى مکارم الاخلاق و دعاى توبه و روزهاى اين شبها را نيز بايد حرمت داشت و به عبادت و تلاوت و دعا بسر آورد زيرا که در احاديث معتبره وارد شده است که روز قدر در فضيلت مثل شب قدر است.