ماه را در آسمان، مشتاقانه به تماشا مي رويم تا ماه مبارک را با آمدنش آغاز کنيم. چه مبارک سحري و چه روزهاي مهرباني! چه شب هاي صميمي اي.

شب هايي آمده اند که ما از همه ستاره هايي که مي بينيم، به خدا نزديک تر خواهيم شد. شب هايي که فرشته ها به ما لبخند خواهند زد و تمام کائنات به ما رشک خواهند برد.

شب هايي که بي واسطه با خداوند حرف خواهيم زد و خدا ما را در مهرباني خويش شناور خواهد کرد. شب هايي که صداي گرامي قرآن، لالايي ستاره هاي چشمک زن خواهد شد.

صداي بال فرشتگان، آوازهايي خواهند شد که ما را به پرواز پيوند خواهد زد.

دوست دارم نيمه شب ها با من به کوچه هاي مهرباني خداوند بيايي و ببيني که چگونه کنار گل هاي شمعداني و بابونه هاي شبنم زده، نام خدا را عاشقانه آواز مي کنم.

اين روزها خدا، دروازه هاي آسمان را به ما نشان خواهد داد و دست هاي لبريز دعاي ما در کهکشان ها جاري خواهد شد.

اين شب ها، خداوند فانوس هاي مهرباني اش را بر سر راه ما خواهد افروخت، تا در بيشه هاي زشت و مه آلود گم نشويم.

خدايا! ما با ماه مي آييم تا مهرباني را در مبارک ترين ماه ها آغاز کنيم.

دست هاي خالي ما را در آستانه تنهايي و سرگرداني رها مکن.

خدايا! در اين ماه مبارک، به مهماني تو مي آييم، پس آينه هاي فطرتمان را در غبار جهل و ناآگاهي مپسند.

الهي! سوگند به تو که ما ستاره هاي خاموشيم اگر تو از آفتاب فضلت بر جانمان نتاباني.

خدايا! درهاي مهرباني ات را در اين ماه مهرباني بر ما بگشا تا رستگاري در آستانه خانه هايمان، ما را به معراج تو بخواند.

کاش مي توانستيم تمام سال هاي پيش رو را از روحانيت اين ماه لبريز کنيم! کاش تمام روزهاي سالمان، بوي مهرباني رمضان را مي گرفتند! کاش لبخندهايمان تمام سال، مثل همين چند روز صميمي تر مي شد!

کاش آينه هايمان هميشه مثل همين روزهاي مبارک رمضان، زلال مي ماند؛ زلال تر از تمام رودهايي که قله هاي سرکش کوه ها را به نجابت آرام درياها پيوند مي زنند!

خدايا! ماه مهرباني تو آغاز شد؛ ما را مهربان ترين مهمانان خويش بخواه.