در اوج تيرگي و ظلمت و جهل و عداوت، ولادت فرزندي پاک، پيام‌آور نور و رحمت و آزادي و سعادت بشريت شد. گرچه شيعي و سني در روز ولادت آن حضرت اختلاف نظر دارند اما در سال و ماه ولادتش تقريباً وحدت نظر است. شيعيان روز 17 ربيع‌الاول سال 570‌م را روز ولادت و اهل تسنن روز 12 ربيع‌الاول همان سال را روز ولادت پربرکت منجي عالم بشريت مي‌دانند.1 بنابراين هفته وحدت يا سالروز ولادت آن حضرت مناسبت بسيار خجسته‌اي است تا در سايه نزديکي قلوب، در پي تحکيم وحدت و يکپارچگي بين يکديگر و همسو ساختن اهداف بلند اسلامي و حل مشکلات کشورهاي مسلمان بيش از پيش همت گماريم.

اسلام آيين وحدت و همبستگي است. در اين زمينه آيات بسياري در قرآن آمده است که از آن جمله مي‌توان به آيه زير اشاره کرد:

ان هذه امتکم امه واحده و انا ربکم فاعبدون. (انبيا،93)

اين است امت شما که امتي يگانه است و منم پروردگار شما، پس مرا بپرستيد.

و اعتصموا بحبل الله جميعاً ‌و لاتفرقوا. (آل عمران،103)

و همگي به ريسمان الهي چنگ زنيد و پراکنده نشويد.

و از تفرقه و جدايي که از عوامل مهم در صنعت و تزلزل است باز مي‌دارد، و تفرقه‌افکنان را به عذابي دردناک بشارت مي‌دهد.

و لا تکونوا کالذين تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جائهم البينات و اولئک لهم عذاب عظيم. (آل عمران،105)

و چون کساني مباشيد که پس از آنکه دلايل آشکار برايشان آمد پراکنده شدند و با هم اختلاف پيدا کردند و براي آنان عذابي سهمگين است.

و در جايي ديگر تفرقه و پراکندگي را يکي از نشانه‌ها و پيامدهاي شرک مي‌شمارد... و لاتکونوا من المشرکين من الذين فرقوا دينهم و کانوا شيعاً (روم،31و32)

و از مشرکان مباشيد کساني که دين خدا را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند هر حزبي بدانچه پيش آنهاست دلخوش شدند!

و در آياتي ديگر زمينه‌هاي لازم جهت ايجاد همبستگي و دوري از دوگانگي فراهم مي‌نمايد.

انما المومنون اخوه فاصلحوا بين اخويکم. (حجرات، 10)

در حقيقت مومنان با هم برادرند پس ميان برادرانتان را سازش دهيد.

يا ايها الناس انا خلقناکم من ذکر و انثي و جعلناکم شعوباً و قبائل لتعارفوا ان اکرمکم عندالله اتقيکم. (حجرات،13)

اي مردم شما را از مرد و زني آفريديم و شما را ملت ملت و قبيله قبيله گردانيديم تا با يکديگر شناسايي متقابل حاصل کنيد. در حقيقت ارجمندترين شما نزد خدا پرهيزکارترين شماست.

بنابراين فرهنگ اسلامي پر از آموزه‌هايي است که انسان‌ها را به وحدت فرا مي‌خواند و از پراکندگي نهي مي‌کند. چنانچه پيامبر اسلام نيز دوران زندگي خويش بر اين مسأله همت گماشت

خلاصه سخن آنکه اگر مسلمانان در صدد پيشرفت هستند بايد سيره و روش پيامبر اعظم را مد نظر قرار دهند. تا بتوانند از کيان خود دفاع کنند. ولادت پيامبر و گراميداشت آن حقيقتاً مي‌تواند مايه وحدت و اتحاد مسلمانان باشد، زيرا همه آنها از هر گروه و فرقه ارج و منزلت پيامبر اعظم را مي‌ستايند و او را محور حرکت‌ها و سخنان و کردار خود مي‌دانند.