باتوجه به پیشرفت‌های روزافزون علوم پزشکی و ارتقاء کمی و کیفی پژوهش‌های علوم پزشکی، تاکید بر رعایت موازین شرعی، حقوقی و اخلاقی در پژوهش‌ها، اجرای طرح‌های تحقیقاتی مختلف از جمله پژوهش بر روی انسان‌ها و جمع‌آوری و نگهداری اطلاعات، باعث افزایش نگرانی از سوء استفاده و زیان رسانیدن به انسان‌ها و عدم رعایت موازین اخلاقی در طراحی و اجرای طرح‌ها و بهره‌گیری نامشروع از این اطلاعات گشته است. لذا به منظور پیشگیری از سوء استفاده‌های احتمالی در بیانیه‌های ۱۹۴۷ نورنبرگ و ۱۹۷۵ هلسینکی و ۱۹۷۸ بلمونت اصول، قواعد و موازینی در این زمینه وضع و به کشورها توصیه گردید که این کدهای اخلاقی را درپژوهش‌های علوم زیستی به مورد اجرا گذارند. این موضوع در هجدهمین گردهمایی EM/ACHR سازمان جهانی بهداشت در سال ۱۹۹۵ (در ریاض عربستان) نیز مطرح و مقرر گردید که کمیته‌های ملی اخلاق در پژوهش‌های علوم زیستی در تمامی کشورهای منطقه، آیین‌نامه‌ی کشوری اخلاق در پژوهش‌های علوم پزشکی را تصویب و به مورد اجرا گذارند.